Vandaag ontdekte ik dat ik de tekst van “De Gezusters Karamazov” van Drs. P woord voor woord uit mijn hoofd ken, ja, kan meezingen, al sinds de lagere school. Hoewel ik geen moslim ben, ken ik de Al-Fatiha-soera uit de Koran woord voor woord uit mijn hoofd. Zonder er een letter van te begrijpen, overigens, behalve dat Allah, die niet bestaat én niet barmhartig is, volgens deze tekst wel degelijk barmhartig is. Ik ken reclameslogans uit de jaren tachtig van buiten. Liedjes van Kinderen voor Kinderen komen op onverwachte momenten bovenborrelen in mijn bewustzijn. Maar ik kan slechts vijf regels van Luceberts meesterwerk ‘Elegie’ opzeggen. Waarom? Waarom? Wat is dit voor tweederangs brein, waarmee men mij heeft opgezadeld? Waarom functioneert het zo?