Vrijdag 7 april 2017
Ze drinkt als een bezetene. Ooit, op een strand bij Boca Raton in Florida, mocht ik een groep biologen helpen babyschildpadjes, nadat ze uit het ei waren gekropen, te vangen voor wetenschappelijk onderzoek. De eieren lagen een armlengte diep in het zand begraven, de schildpadjes moesten zich zelf een weg naar boven graven en vervolgens, al rennend, de weg naar de branding van de oceaan afleggen.

Een gevaarlijke tocht, dus alles moet snel gaan. Dat snelle bewegen, dat manische van die schildpadjes – de Amerikaanse biologen spraken van frenzy. In een soortgelijke staat van frenzy drinkt onze dochter haar flessenmelk – haar drukte een cocktail van reflexen en instincten. Als je de speen even uit haar mond haalt om haar af te remmen, begint ze wild met haar armen te maaien en als je dan nog steeds niet opschiet met het terugstoppen van die speen in haar mond, dan zet ze een keel op, misschien komt die uitdrukking hier wel vandaan: een brullende baby, de mond wijd opengesperd, het nog tandeloze tandvlees, die ongeremde primal scream. Eén en al keel. Ze is een wild beest.