Woensdag 12 april 2017
Vandaag droeg ze haar proleterige ‘Papa’s Kanjer’-romper. Geintje van F toen ze net zwanger was, gekocht bij dezelfde Primera waar ik gisteren postzegels haalde voor de geboortekaartjes. Dacht dat ik daar nooit meer zou komen sinds ik gestopt ben met roken. De pakjes sigaretten worden inmiddels ontsierd door gruwelijke foto’s. Ik had ze al eerder gezien, maar ze blijven een vuige huiver in me oproepen. De ergste vind ik die van het gaatje in de hals. Doet aan een harige anus denken. Je zal er maar uit moeten roken, uit zo’n pakje.

Bijna een jaar rookvrij – de langste rookvrije periode sinds ik verslaafd raakte. Bij sommige van de vele, vele eerdere pogingen was één van de interventies: luisteren naar interviews met Jeroen Brouwers. Het kortademige gepiep en geknars, bedacht ik dan van tevoren, zal me alle trek in een sigaret ontnemen. Fout. Ik vond het zo onverdraaglijk om naar die verkankerde stem te luisteren dat ik van de zenuwen meteen weer aan het roken sloeg. Je moet het roken niet haten om ermee te stoppen. Je moet ervan blijven houden. De geur wanneer anderen roken moet je koesteren. Daarom haat ik die vieze pakjes zo. Ik wil me het roken herinneren als iets moois van vroeger.

Tegen de tijd dat onze dochter een leeftijd heeft bereikt waarop roken een mogelijkheid wordt, zijn de pakjes waarschijnlijk onbetaalbaar geworden en de vormgeving zo onaantrekkelijk dat geen tiener nog aan roken begint. Ik vind dat niet echt een geruststelling. Wat zal ze in godsnaam voor alternatief uitkiezen?

Jezus, nu al een bezorgde ouder, een tuttebel! Laat dat kind verdomme het rock-’n-roll-leven leiden dat je zelf ook jarenlang hebt geleid, Ouariachi. Ga ervan uit dat ze alle denkbare drugs zal uitproberen, tegen jouw uitdrukkelijke advies in, dat ze vele, vele malen dronken zal worden, tot kotsens toe, dat ze diep teleurgesteld zal raken in de liefde, dat ze vele harten zal breken, dat ze gekwetst zal worden en zal kwetsen – maar dat het uiteindelijk altijd goed komt. Het is geen optie, maar absolute noodzaak om daarin te geloven.